Jak pozbyć się nieświadomie utrzymywanych destrukcyjnych postaw, które nie pozwalają nam żyć szczęśliwie i spełniać się? Odpowiedzią jest terapia poznawczo-behawioralna (CBT).
Ta metoda psychoterapii zajmuje się umysłem i pomaga uwolnić się od stereotypów i z góry przyjętych wyobrażeń, które pozbawiają nas wolności wyboru i zmuszają do działania według schematu.
Metoda ta pozwala nam w razie potrzeby skorygować nieświadome, "automatyczne" wnioskowanie pacjenta. Postrzega je jako prawdziwe, ale w rzeczywistości mogą one bardzo zniekształcać rzeczywiste wydarzenia. Myśli te często stają się źródłem bolesnych emocji, niewłaściwego zachowania, depresji, zaburzeń lękowych i innych chorób.
Terapia opiera się na współpracy terapeuty z pacjentem. Terapeuta nie mówi pacjentowi, jak ma prawidłowo myśleć, ale współpracuje z nim, aby dowiedzieć się, czy jego zwykły sposób myślenia pomaga mu, czy przeszkadza. Kluczem do sukcesu jest aktywny udział pacjenta, który nie tylko musi pracować podczas sesji, ale także odrabiać zadania domowe.
Podczas gdy na początku terapia skupia się tylko na objawach i dolegliwościach pacjenta, stopniowo zaczyna zajmować się nieświadomymi obszarami myśli - ukrytymi przekonaniami i wydarzeniami z dzieciństwa, które miały wpływ na ich ukształtowanie. Ważna jest zasada informacji zwrotnej - terapeuta stale sprawdza, jak pacjent rozumie to, co dzieje się w trakcie terapii, i omawia z nim ewentualne błędy.
Wspólnie z terapeutą pacjent wyjaśnia, w jakich okolicznościach pojawia się problem: w jaki sposób powstają "myśli automatyczne" i jak wpływają one na wyobrażenia, doświadczenia i zachowanie pacjenta. Podczas pierwszej sesji terapeuta uważnie słucha, a podczas następnej omawia myśli pacjenta i jego zachowanie w wielu codziennych sytuacjach: o czym myśli po przebudzeniu? A przy śniadaniu? Celem jest sporządzenie listy niepokojących momentów i sytuacji.
Następnie terapeuta i pacjent ustalają program pracy. Obejmuje to zadania do wykonania w kłopotliwych miejscach lub okolicznościach - jazda windą, jedzenie w miejscu publicznym... Ćwiczenia te pomagają utrwalić nowe umiejętności i stopniowo zmieniać zachowania. Uczy się być mniej sztywnym i kategorycznym, dostrzegać różne oblicza problematycznej sytuacji.
Rolą psychoterapeuty jest zadawanie pytań i wyjaśnianie rzeczy, które pomagają klientowi zrozumieć problem. Każda sesja różni się od poprzedniej, ponieważ za każdym razem pacjent robi małe postępy i przyzwyczaja się do życia według nowych, bardziej elastycznych poglądów bez wsparcia terapeuty.
Zamiast "czytać" myśli innych ludzi, uczą się rozróżniać własne, zaczynają zachowywać się inaczej, a w rezultacie zmienia się ich stan emocjonalny. Uspokaja się, czuje się bardziej żywy i wolny. Zaczyna zaprzyjaźniać się z samym sobą i przestaje oceniać siebie i innych ludzi.
Terapia poznawcza jest skuteczna w pracy z depresją, napadami paniki, lękiem społecznym, zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi i zaburzeniami odżywiania. Stosuje się ją również w leczeniu alkoholizmu, narkomanii, a nawet schizofrenii (jako metodę wspomagającą). Jednocześnie terapia poznawcza nadaje się również do pracy z niską samooceną, trudnościami w relacjach, perfekcjonizmem i prokrastynacją.
Może być wykorzystywana zarówno w pracy indywidualnej, jak i rodzinnej. Nie jest ona jednak odpowiednia dla tych pacjentów, którzy nie są gotowi brać aktywnego udziału w pracy i oczekują, że terapeuta będzie udzielał rad lub po prostu interpretował to, co się dzieje.
Liczba spotkań zależy od gotowości klienta do pracy, złożoności problemu i jego warunków życia. Każda sesja trwa 50 minut. Czas trwania terapii wynosi od 5 do 10 sesji 1-2 razy w tygodniu. W niektórych przypadkach terapia może trwać dłużej niż sześć miesięcy.
Komentarze (0)